​Graag deel ik een persoonlijk verhaal met een mooie boodschap over hoe bepaalde dingen onverwachts samen kunnen komen.

Al lange tijd heb ik een vriendengroep die ik vanaf het eerste studiejaar zie. Het is altijd gezellig om met ze af te spreken en het over van alles te hebben, maar diepgang of spiritualiteit komt nooit echt ter sprake.
Ik was verbaasd toen ik tijdens een sinterklaasavond een gedicht kreeg die zo aansloot bij mijn spirituele leven op dat moment, dat ik me realiseerde dat zo veel dingen toch weer door boven gestuurd worden.

Dit is een gedeelte uit het gedicht:

~~
Als een rivier die stroomt
En de mooiste dingen achter zich laat
Heb je het topje verlaten
Benieuwd wat er voor je ligt.

Begonnen als een klein stroompje
Zoekend naar het pad
Kan je steeds meer overwinnen

Stroompjes voegen samen
Groter groeit ze uit
En rotsen overwinnen

Als het dan even rustig is
Ontstaat er een meer dat leeft
Hier borrelt de creativiteit weer op

De rust geeft een goed gevoel
Verlies het niet tijdens je reis
Maar neem het mee naar je doel
~~

Ze vertelde dat ze op haar inspiratie kwam door de achtergrond van haar computerscherm. Daar zag ze een stromende rivier.

In mijn zomervakantie ervoor had ik tijdens een wandeling door een kloof de stroom van de levensboom ervaren die al het levende met elkaar verbindt. De stroom gaat altijd door, maar je kan zelf bepalen hoe je het water laat stromen door bijvoorbeeld een steen in het midden te plaatsen waardoor het eromheen gaat. Het doel staat vast. Je kan zelf bepalen of je recht op je doel afgaat of met bochten.

Ik vond het mooi hoe het voor mij weer een bevestiging was hoe alles van boven gestuurd wordt. Ieder mens kan waardevol zijn op je pad. Ze krijgen vanzelf de juiste inspiratie om door te geven aan jou.