Vader zon, Grootmoeder maan
Ik ben in stilte opgegaan
In alles dat om mij heen gebeurt

Stilte is soms moeilijke te vinden
Ze is er
Ze is er niet
En steeds de vraag
Wat ze me brengt

Verdriet, geluk
Steeds weer opnieuw
De druk
Om te voelen wat ze me brengt
Rusteloos is mijn hart
In de stilte van mijn ziel

Het onvermogen om te zien
Brengt mij op een pad
Niet wetend waar het heen leidt
Ben ik bereid
Alles eraan te doen
Om dicht bij mijzelf te komen

In de stilte van de nacht
Rust mijn ziel
Om doelgericht de ochtend zon te begroeten
En feilloos door de dag te bewegen
Als een vloeiende stroom
Bergpas na bergpas overwinnend
Niet bang om te verdwijnen
Maar steeds groter te groeien
En rustiger water te vinden
Om daar te genieten van alles wat ik heb doorstaan
En volledig voor het leven te gaan