Daar sta ik dan; in een donkere, onbekende tuin onder de sterrenhemel ergens aan de andere kant van het land te kraken met een snoepzakje in de hoop dat meneer kat naar binnen wil komen. Dat wil de eigenaar graag, maar zelf weet ik dat hij het heerlijk vindt om buiten te zijn en niet taalt naar een snoepje.
Tussen het gekraak door probeer ik de geluiden van de tuin te herkennen: het geritsel van muisjes, het gekraak in de boom van de duif die gaat verzitten op zijn nest...

Na een tijdje loop ik maar weer naar binnen en zie ik mijn klankschaal staan die ik een paar dagen terug gekocht had. 'Misschien kan ik hem hiermee verleiden om naar me toe te komen?' dacht ik en zodoende stond ik daar, in de stilte met mijn klankschaal.
Het viel me op dat de ritselgeluiden in de tuin meer geactiveerd werden, maar ik kon niets zien. Zo ging ik een tijdje door en het viel me op dat de duif wat geluid maakte als reactie. Plotseling leek het geluid van de duif te veranderen. Het werd lager en ronkend. Ik herkende het niet, maar vervolgde het aanslaan van mijn klankschaal. Het geluid kwam steeds dichterbij tot ik plotseling vanuit een struik iets zwarts op mij af zag komen. Mijn hart stond stil en vanuit een angstig gevoel ging ik toch maar weer veilig naar binnen.
Nieuwsgierig van wat er op mij afkwam, pakte ik snel een zaklamp en scheen naar buiten. Ik kon het haast niet geloven; op nog geen meter afstand stond een egel me aan te kijken. Gefascineerd door de klanken was hij naar me toegekomen en gaf als reactie een ronkend geluid.

Wat klanken wel niet doen met alles wat in de natuur leeft!